Bomba gibiyim bomba!
Sane sesleniyorum gökyüzü,
Sana sesleniyorum doğa,
Sana sesleniyorum anne, baba
Sane seleniyorum ey sevgili,
Artık bomba gibiyim
Kötü insanlar,
O kötü bakışlar,
O fesat kalpler,
O ağlamaklı yüzler,
O kirletilmiş anılar,
Ve o yırtılıp atılmış sayfalar dolusu mektuplar
Sizlere sesleniyorum
Yıkamazsınız artık beni
Kıramazsınız hayallerimi
Yok edemezsiniz benliğimi
Çünkü artık yine güçlendim,
Yine varoldum.
Zaten aslında hiç yok olmamıştım,
Öyle sanmıştım.
Çok mutluyum
Üzüldüğüm günleri hatırlıyorumda
Neden üzdüm kendimi
Neden içimdeki fırtınalara, kasırgalara
Boğuluyordum.
Neden o fırtınalar beni yeniyorlardı,
Neden yeniliyordum..
Gülüyorum
Hatta kahkaha atıyorum
Ey arkadaş!
Sana sesleniyorum,
Mutluluğumun sırrını çok iyi açıkladın
Kendimi yine o unutulmuş benliğime döndürdün.
İşte şimdi çok mutluyum
Ve mutluysam
Gülebiliyorsam,
Yıkılmadıysam,
Senin sayendedir
İşte o sen!
Hep orda ol olurmu,
Ve hep arkadaşım olarak kal
Nedersin?
Kayıt Tarihi : 11.2.2002 16:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!