Artık korkmuyorum Şiiri - Mehmet Dağdeviren

Ne olurdu sanki eline bir demet kır çiçekleri alıp
Dilenci masumiyeti ile gelseydin sabah kapıma
Kartal bakışlarının yerini alsaydı da gülücükler
Yanımda olsaydın başını okşadığım kedim gibi

Düşmeseydin keşke hayatın kırık dökük yollarına
Gitmeseydin parkeleri dağılmış bozuk kaldırımlardan
Hep yaşamak uğruna verilen bitmez çileleri unutup
Ödün vermeseydin keşke bir gecelik aşklar hatırına

Yüreğimi bir gece yarısı paçavraya çevirip attın sen
Uçuşan martıların doyumsuz koca kursaklarına
Oysaki ben boğazın serin ve coşkulu akan suyunda
Kendini zamana bırakmış motorsuz kayık gibiydim

Deli esen her fırtınada parçalanan kağıt misâliydim
Kullanıldıktan sonra atılan beş para etmez değerde
Gideceği yönünü şaşıran sonbahar yaprağı zarifliğinde
Ezilmeye hazır,solmuş ve kırılgandım senin yanında

Sana sevgim sanki kaynağından fışkıran nehir gibi
İncileri deltalara ulaştığında soğuk ve sert akıyordu
Bulutun üstünde zirvesi gözükmeyen bir dağ misâli
Ulaşılması zorlu,erişince huzur veren enginlikteydi

Beni korkutmuyordu artık uçurumların yüksekliği
Korkmuyordum gecenin tiz sesli çığlıklarından
Dar ve soğuk mezarda yastıksız taşlarda yatmaktan
Korkmuyordum ölümün bana vereceği acılardan