artık karanfillerimi koklamayacak mısın
bırak üzülme, onlar utansın
yeterdi oysa yanı başımdaki varlığın
biliyordum ki, nefeslerimi verdiğin gibi alacaksın
solmuş çınar yaprakları
boyadılar çoktan kızıla gözlediğim yollarını
yağmurda ıslanıyor sokak kedileri ve yavruları
ama en çok ben özledim kollarını
sana rastlarım sandım yolumu kaybettiğim an
bundandır çıkmaz sokaklar benim tek yuvam
kaçışım estikçe sokağımı dolaşan sardunya kokularından
belki bir ekim akşamı daha altında ezildiğim duvarlarından
2.10.21
Matricaria ChamomillaKayıt Tarihi : 9.3.2023 00:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!