artık hiç kimsenin hiç kimsesi olmıyıcam
çünkü ben var etmeye çalıştıkça onlar yok ettiler kendilerini de beni de
ben yaşamak isterken yok ettiler yaşama sevincimi özgüvenimi, hayallerimi.,umutlarımı
ben olması için uğraştıkça yok ettiler tükettiler beni işte bu yüzden ben artık hiç kimsenin hiç kimsesi değilim artık🚬
çok güzel hayaller hayatlar düşlerdim
bende herkes gibi
ilk önce yaşama ilk başladığım zaman çocukluğumu aldılar elimden yaşımdan büyük dertleri acıları verdiler bu senin çocukluğun dediler ama hiç çocuk olmadım ki
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta