Artık hazanın seyrinde bir seferdeyim.

Bülbül sesi olsa ne çıkar şarkı nağmesinde
Yalnızlığın en muazzam kederinin izlerinde
Sensizliğin hazanında gecelerin serinliğinde
Sen bilinmezlerin en derinlerde ki seyrinde

Artık ne çıkar ki bundan sonra anmasan da
Hiç aranıp boş yere sen ne olur hiç yorulma
Sinende maya tutmamış anılarının hazzında
Sen artık boş yere hiç oyalanma hatırlama

Acıma duygum zedelendi vicdanım meyletti
Vefa kimin derdi, kim bunun için gayret etti
İbret almak, idrake ulaşmak kimin derdiydi
Sende herkes gibi herkes birilerinin takipçisi

Boş bir idrakle bakınırsan elbette ki bir zillet
Sen ha ne olur bir kez kendi derinliğini keşfet
İnsansın, akledensin, düşünürken ne edersin
Önüne serilene meyledip mananı katledersin

Sen nesin, kimin derdisin, ne sefil bir illetsin
Uçkura meyledersin, mideni şişirip geğirirsin
Menfaat tellallığında, arlanmadan zirvedesin
Sen, enaniyetinin en mübariz bir mihengisin