Bahsetmedim kimseye senden,
Sadece gözlerine baktım.
Çıkarmadım aşkımı kafesten,
Kalbimde besleyip baktım.
İncitir seni diye sustum.
Özlemimi içime kustum.
Herkesten saklandım hep pustum.
Ben yalnızca sana mahsustum.
Duydum yine de incinmişsin,
Kıyamadığıma kıymış hayat.
Ah! Ne çok üzülmüşsündür kesin;
Şimdi yanında olmak vardı, heyhat!
Neden olmadım yanında? Hayret!
Neden bu korkaklık, bu sefalet?
Bunlar hep ahmaklığıma delâlet.
Ben kendimi affedemem ama sen et.
Fayda etmiyor sessizlik,
Günden güne yakıyor beni bu alev.
Zoruma gidiyor sensizlik;
Artık haykırıyorum, lütfen beni sev!
Kayıt Tarihi : 12.9.2023 23:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Alperen Dirican](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/09/12/artik-haykiriyorum-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!