Artık Hatırlayamıyorum Şiiri - Ozan İlbey

Bir çınarın gölgesinde soluklanırken
bulutlara duyduğum özlemi hatırlıyorum—
gökyüzüne yükselen uçurtmanın ahı gibi;
bir yanım özgür, bir yanım tutsak yeminim.
Bir çizginin ardında
zamanın sürüklediği misketlerle savaştayım.
Düşe kalka, yara bere içinde dizlerim;
kanayan bir sevdanın enkazı altında
gömülü kalan sevinçlerim…
Sayfalar dolusu umudum,
şiirlerim,
kurşuni gökler altında
kan revan oluşum...
Hatırlıyorum.
Bir mum alevinde hayat bulan düşüncelerim,
var ile yokluğun arasında yaşarken
kimsesizliğin verdiği acıyı hatırlıyorum.
Kışın rüzgârlarının şarkılarını,
yaprakların dansına alkış tutan ağaçları…
Penceremde güneşin yoksunluğunu,
bahar desenli perdelerin ardına gizlenmiş
saten yorgan altında ezilen hayallerimi
hatırlıyorum.
Bulutların gözlerinden düşen yıldırımlarda
saklanan hıçkırıklarımı
ve çocukluğumu…
Hatırlıyorum.
Şimdi ise
kayıp giden zamanın örgüsünde,
düğümler içinde körelen duygularımı
hatırlıyorum.
Biliyor musun?
Siliniyor hatırın…
Siliniyor hatıraların.
Kanından olmama rağmen
bir kan davası gibi görüyordun beni.
Çölüne kattığım ömrü
serabınla kandırdın.
Kaç duvar ördün aramıza?
Hangi bahçede gül vardı da
bana sadece dikenini reva gördün?
Nefsine köle bir hayatın arkasında,
kapını aşındıran ayaklarımın
gelgitlerini hatırlıyorum.
Sarılabilsem sana… sarar mıydın?
Kanayan yaralarımı
Beni yeniden sevebilir misin?
Sahi ya…
Beni neden sevmedin?
Artık hatırlayamıyorum.