Artık Görüşmeyelim Şiiri - Esat Anık

İster vedâ de buna, istersen bir ölüm bil!
Söküldü ciğerlerim, artık görüşmeyelim.
Neyin varsa topla git; rüyâlarımdan çekil!
Yıkıldı hayallerim, artık görüşmeyelim.

Ne kadar da safmışım, ayrılmazdım izinden.
Aklından neler geçse, ben anlardım gözünden.
Kimseler bükemezdi, işte! Senin yüzünden
Büküldü bileklerim, artık görüşmeyelim.

Gözümde tükenmiştin, daha da batmışsındır.
Bir resmim vardı hani? Onu da atmışsındır.
Ben bu haldeyken bile huzurla yatmışsındır,
Sıkıldı şu yüreğim, artık görüşmeyelim.

Seviyorum mu dedin, sevdiğimi bilip de?
Haz mı aldım hayattan bir kerrecik gülüp de?
Esaretin altında baş aşağı gelip de
Çakıldı dileklerim, artık görüşmeyelim.

Sevdayı masal saydın, sevgiyi bir zaruret.
Yine yanıldın yine.. Yenilgiyi kabul et.
Ne aslını bıraktın, ne elinde tek sûret;
Yakıldı mektuplarım, artık görüşmeyelim
(Bize bizden fayda yok, daha görüşmeyelim.)

Esat ANIK
09.06.2008 (02.40)