Artık gönlüm rahat Şiiri - Hadi Çağlar 2

Issız bir köşede
Çömelmiş yere
Başı öne eğik
Elleri kenetlenmiş
Öylece dalmış
Evlat dedim
Yavaş yavaş
Başını kaldırıp
Gözlerime baktı
Gözleri ıslaktı
Kimbilir ne derdi vardı
Anlatılmayan anlatamadığı
Umudun tükenmişliği
Yokluğun acıları
Çaresizliğin ızdırabı
Yüzünden okunuyordu
O bakışı hiç unutamam
İçimi acıttı
Sokuldum yanına
Paylaşmak için derdini
Anlattı bir bir
Üvey baba evden kovmuş
Bırakmış sokağa
Daha on yaşında
Nasıl küsmez hayata
Bilirmisiniz sahipsizliği
Kimsesizliği
Sokağın karanlığını
Kuytu yerlerde yatmayı
Korkudan titreyen yüreği
O anlattı ben ağladım
Hemde hıçkıra hıçkıra
Sarıldık birbirimize
O ağladı ben ağladım
Baba evlat gibi
Tuttum elinden
Yürüdük biraz
Sahiplendik birbirimizi
Emin ellerde
Artık gönlüm rahat