Artık Gitmelisin Ya da Gitmelisin E ...

Yüreğimde başka dillerde konuşan bir sen var.Çevrimdışı sözlerini tercüme edemiyor aşkın tercümanı.
-Artık gitmelisin benden.
Bir rüyanın gerçeğinde üşüdüm. Sarılmıştık yıllar sonra.
Hani sarılırken başım omzunda ve sırtının sırlarını görür gibiyiz ya. Öyle işte sarılmıştık, gözlerimden akan yaşlar, arka dekoltenden akıp gidiyordu.
-İlk kez gözyaşlarım teninle tanışıyordu.Ağladığımı hissetin. Sen de başladın ağlamaya. İkimiz de ağlıyorduk. Aşk birbiri için ağlamakmış meğer. Sonra boyun omzuma yetişmediğinden göz yaşların yere damlıyordu. Her damlası yere değince beynimde en yüksek ses gibi zonkluyordu.
-Artık gitmelisin bu sarılışın sonrasında ben öldüm. Son kez sarılmak ölüme yakın demler sonar.

-Öpmene kıyamadım.Son öpücüğünü mumyaladı yüreğim. Kim öpse sanki sen öpmüş gibi hissediyorum. Kim ağlasa sanki sen ağlıyorsun.
-Kimsiz sızıların sunaklarındayım. Sol yanım gölek.

-Düşleyiş merasimim var. Dengine denklem olmaya sayılar çoğaltıyorum .Aşk güzel bir film izlemek gibi. Film sonuna kadar, meraklar, hislenmeler, içlenmeler başlar. Film biter, etkisi devam eder yoldayken. Yolda gördüklerimizi filmin kahramanı benzetiriz.
-Dalar gider kendi mecralarımıza. Meğer büyük aşkların hepsi bir film gibiymiş. Büyük bir aşkımızın olmasını istemem gayrı.
-Bütün büyük aşklar güzel bir film gibi bitiyormuş.
Sevgine bölündüğüm bölmelerin paydası yalnız.Benim payım tek başına hiç çözülmeyen denklemleri çözer.
-Sağlaması yapılmayan bir birimizden ayrılmanın bölünemeyenlerinde pi sayısı araya girer.
-Meğer “pi” sayısının bir milyarıncı sayısı “ 9 “ muş. Ona bir var o da sen misin ki sevgilim.

“İki seçeneğin var; ya kal, ya gitme.”
Sen ve ben her şeye, her acıya, her can kırığına karşı , her karşıya karşı aşmanın bereketine ulaşmaktır, ya da ulaşmak için çabalamanın aynası, güneşi, toprağı, yüreği,kırıntısı, dirhemi, olmaktır aşk.

-Ansızın aşktan koparılmış bir “ney” gibi sensizliğin sızılarını türkü bildim.
-Söyledim; ama ben okunmadı.
Dinledim; ancak sen türkü olmaktan çıkıp ağıtlara sığınmışsın.
-Pıhtılaşmayan yaramın önsüzünde ilk sözün var.Son sözün daha çok kanatır, kanamadıklarımı.
Acıkmış bir hayalin laliyim, lalelerine kadar gider yolum.
Sol yanım bahar; fakat harın yakar yazdan önce kurumuş güllerimi.

-Ağrılı bir rüyanın üryanıyım. Bırak öyle kalayım. Soyunuk ve soyut kalsın düşlerim. Gecemizi kapatır arzular.

Başka amaçların yamacında ağlıyor sözlerim. Dizelerimde dizlerim çürüyor. Melalimi anlamıyor geceler.
*Tüketilmiş tutkuların barınaklarında gizlice seni beklerdim. Gelişini, bakışını görür dönerdim.Sen bilmezdin.Oysa sendeydim,içine kadar içlenmiş bir hastalık gibi.

*Gelemeyişin yanardı; yalnız vahaların sirkinde sırların oynardı benden kalışları.
-Pişirilmiş varışlara hazırdım; lakin benzersizliğin yetişmezdi hislerime.

Tavlı bir amacın güncesine tutulurdu aynan.Kırık mazimin saçlarını tarardı ali cenap gerçekler.
-Sen olup bende kalırdım.Güneşi gün ‘ eşinden öpüp sıcaklarını saklardım buzul gidişlerine.
Ceylanların ürkek yürüyüşüne katılırdım; ama ceylan gözlerini göremezdim.
-Savaklarını savlarıma sunan ünlü savlamacıların dünü olur, bugünü yarına,yarine yazardım.
-Görmezden gelirdim; yalnız beni gördüklerin görürdü.
İmkânsızlığın aziz sonlarında azizeliğin sızı olup sinerdi bahtımın okyanusuna.
-El azizliğim dalgalanır, kirli geçmişim köpük köpük p’aklanır, sana dairlere tapulu bir daire olup beklerdim ta bende oturmanı .