Artık Gireceğim Bir Renk Kalmadı

Beyaz bir bebektim
bembeyez
tertemiz kirletilmemiş
masum bir melek tim

Çocukluğum da beyazdı
koşardım çayır larda
nine min eteklerine yapışırdım
közde mısır pişirsin diye bana
çok severdim ninemi
o kadar yumuşacık tıki
pamuk elleri
öpmeye doyamadığım
tadı vardı sanki

Pembeleşmeye başladım çocukluğum da
okula da başlamıştım çoşkuy la
baba mın kucağından inmezdim geceleri
naz yapardım şımarık çocuklar gibi
çok severdim baba mı
sevgisi gönlüm deki cennetim di sanki

Kırmızıya çalmaya başladım
genç kızlığım da
yabancı olduğum şeyleri
yutkunmak zorunda kaldım
canımı yaksada
şaşırmıştım
neden derdim kendime
neden büyüdüm
geri dönmek istiyorum ben
çocukluğuma
almayın mutluluklarımı elimden
çıkartmayın
kirletmeyin içimdeki
sevgiyi
masumiyeti

Yıllar geçtikçe alacalı oldu rengim
dertlerin içine öyle bir düştüm
o kadar hızlı düştüm ki
kalkmaya mecalim yok şimdi
evlendim mutlu olmak için
bilemez dimki
parmağıma taktığım yüzüğün
cehennemin anahtarı olduğunu

Karaya bulandım
çamurlara battım da çıkamadım
her günüm eziyet
geçmez zindan saatleri
hayatıma
kızlığıma
gençliğime
vurduğun her darbe
hala üzerimde
atamıyorum
kurtulamıyorum
karabasan gibi
rüyalarım da
affedemiiyorum bir zamanlar
kocam dediğim seni

Gece oldum şimdi
çıkmaz sokaklar yarış eder önümde
savurur beni çaresizlik yaşlarım
kavurur ruhumu
geçmişimdeki acılarım

Toprak oldum şimdi
ateşler yanıyor bazen üzerimde
yağan yağmurlar
hayat veriyor yetmesede
toprak oldum
her bir zerresine
ektim acılarımı
dayanamadı bu ızdıraba
kurudu çöle döndü
çatlaklar belirdi ruhum da
toprak bile firar zamanlarında
dur
sakın bırakma
beni
muhtacım
sana düşen
tek bir damla
yağmura
seviyorum seni
senin beni sevdiğin gibi
bırakma beni eyyy
kara toprak
dayanamıcaksan
sana verdiğim acılara
al içine de
kurtar beni
artık gireceğim bir renk kalmadı
yaşayacağım bir
ümidim
hayellerim
geleceğim
yok yok
anlıyormusun beni
kurtar
kurtar bu aciz bedeni
al derinlerinede
kucakla sarmala
bırakma yüreğim deki
kimsesiz çocuğu
bir parçan yap
her bir tanen de
yok olayım
ne olur sen bırakma beni eyyy
kara toprak
kurtar
yaşadıklarım dan
parça parçayım zaten
kokuyor
söylenen yalanlar
isyanlar
çaresiz çığlıklarım
içimde
dayanamıyorum
benide al koynuna
ne olur bırakma
sen bari kucakla da
sev bu gariban
aciz fakiri
ben kazarım kendi çukurumu
üstüme örterim seni
sen yorma kendini
yanlızca kabul et
mahşere kadar saklanayım
sakla beni kurtar beni
bu yalan dünya dan azad et beni
eyyy kara toprak....