ARTIK GERİ DÖNMÜYORUM
Durdum bir zaman,
Bekledim.
Belki bir işaret gelir,
Belki bir “gel” denir diye.
Ama olmadı.
Ve ben de artık
Olmayanların peşinden gitmiyorum.
Artık geri dönmüyorum.
Ne eski bir bakışa,
Ne yarım kalmış cümlelere,
Ne de içinde kendimi kaybettiğim anılara…
Zor muydu?
Evet.
Çünkü alışmıştım ardıma bakmaya.
Oysa yol
Öne akar.
Geçmişi seyredene değil,
İleriye yürüyene açılır kapılar.
Bir gün bile pişman olur muyum bilmem,
Ama bildiğim bir şey var:
Aynı yollarda aynı taşlara takılmak
Yalnızca zaman kaybı.
Şimdi ne arıyorum?
Hiçbir şey.
Ne bir yüz, ne bir ses, ne de bir yer.
Çünkü artık
Hiç kimseyi değil,
Kendimi taşıyorum içimde.
Beni yoran ne varsa
Geride kaldı.
Ve ben
İlk defa bu kadar hafifim.
Sonsuza kadar sürsün istemem bu yol,
Ama ne olursa olsun
Artık geri dönmüyorum.
Hamit Atay
Kayıt Tarihi : 29.7.2025 01:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!