Artık gelme.! Şiiri - Rafet Türk

Artık Gelme.!
Dengesi bozulmuş iklimler gibiyim...
Mevsimlerden Senbahar dayım...
Kalmadı dalımda solmamış tek bir yaprak,
Üstüm başım kar kıyamet,
Sular seller götürdü umutlarımı,
Say ki ekvator'a kırk derece eğriyim,
Soğudu dört bir yanım,Artık Gelme...!

Artık Gelme.!
Birikimin den sıçrayan bir su damlası bil beni...
Başka ten'leri temizleyen, başka yüzleri ıslatan,
Başka bir buzul çağında donmuş kütle gibi bil...
Artık Gelme.!
Sayki Kutuptaki en uzak yerdeyim,
Yüzüm mosmor, sırtım güneşe küs...
Artık Gelme!

Artık Gelme.!
Kökünden kazıdım sevdigin sakallarımı...
Oluk oluk yanagıma kan süzülmekte,
Ama sen sakın Gelme...!
Sayki hiç okşamadın, sevmedin kirli sakallarımı,
öpmedin dudaklarına batma pahasına...!
Sigarayı da peş peşe yakıyorum...
Canıma, ciğerlerime değsin...! Ama sen buna da rağmen Gelme.!
Lavaboyu da saç tellerimle doldurdum,
kırıklar bi hayli yoğunlukta...
Say ki kel kafalı fodul biriyim.
Say ki şimşir tarağım var...
Ama;
Sen sakın GELME...!