Artık Gel De Çay İçelim

Bir türlü sabah olmaz. Olsun da istemem. Sabahlar sensizdir. Yatağın dışı soğuktur. Yüzümü yıkarım. Yıkılan yüzüm yıkıldığıyla kalır.

Aynaya bakmam. Ceket, pantolon, süet ayakkabı giyerim. Palto giyerim. Gömleğimin ilk iki düğmesi ilikli değildir. Bağrım yanar. Arabeski bir afiş olurum.

Üzülmemeye çalışırım. Üzülürsem soda içmem gerekir. Sigara içerim.

Sana benzeyenler vardır. Başımı çeviririm. Konuşmak isterler. Başımı eğerim. Bana benzeyen izmaritler vardır. Gitmek gerektiği için içilmeden atılmışlardır.

Yağmur yağar. Şemsiye kullanmam. Vapurda kitap dinler ya da şarkı okurum. Martılar yerinde durur. Kız Kulesi uçar. İskelede yüzüm düşer. Arar bulamam. Şaka fareleri satarlar. Şaka fareleri çok önemlidir.

Kitapçıya girerim. Aynı rafların önünde dururum. Beckett posteri gelmemiştir. Daha iyi değil önceki günkü gibi yenilirim.

Fıskiyeli havuzun orda otururum. Zabıtalar evsizleri banklardan kaldırır. Benim de evim yanımda değildir. Beni kaldırmazlar.

Alışveriş yapmak gerekir. Ertesi gün de gereksin diye yapmam. Yapacak işim kalmazsa ne yaparım?

Yer soğuktur. Karnım çok ağrır. İlaç içerim. İlaçlar karın ağrıtan şeylerdir. Tek kişilik çözümler sunarlar. Yatağın üstünü örterim. Yatağın örtüsünü yere atarım.

Birkaç lokma yerim. Midem kötü olur. Çok üzülürüm. Üzülünce kusmam gerekir.

Bir türlü sabah olmaz.

ARTIK GEL DE ÇAY İÇELİM!