Bir ney sesi ile hep bir yerlerde birileri ağlar sanırdım...
Hep birileri için ağlardım ben de...
Hep birileri ağlarken bırakıp gitti beni ve ben o giden için yıllar yılı hep ağladım...
Sonralar usul usul gülmeleri öğrenmeye çalıştım, bazen güler gibi oldum, bazen de güldükçe tekrar ağladım, neden güldüğüme...
Uzaktan bir şarkı sesi ile hep yüreğim zıpladı, gülemeden, ağlayamadan, o sesin tınısında kayboldum ama gene de ağlamalardan, hıçkırıklardan vazgeçemedim...
Uzakların efsunuydu belki de içimi büyüleyen, belki de aklıma gelen o yüzdü beni öksüzleştiren, korkuların pervazları sökülmüştü sanki, umutlar bağlar arasındaki kurumuşluğunda savruldu, yine de susturamadım yüreğimin inlemelerini...
Hep cemrelerde kavruldum donmamışlığımdan ne kaldıysa, gene de can titremelerim yok olamadı...
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
yüregin kalemin gülsün üstadım ilhamın bol olsun çaglasın sevgi saygıyla tam puan antolojimde degerli şaiir
Karanlık dünyama bir küçücük aydınlık istiyorum. Sen sevilendin ben ise seven. Gönlümüm yalnızlığına serpilen sevda tohumları büyüyüp serpilirken gidişinle hazana döndü. Duvarlara yansıdı feryadı ahım.....yürek sesin susmasın...+10 ant
Mustafa Bey;
Okumak mı, satırlardan tekrar geriye dönüp, anlamaya çalışmak mı yaptığım, tam karar veremiyorum... Ama yazıya kapılıp gittiğimi itiraf etmeliyim...
'Boşlukta yaşar mı insan?' Soru bu... Yada boşlukta yaşama yetisi kazanır mıyız, sonradan...? Amaç kaybolmuş, sevgili firarda... Belli ki 'O', kendi yolunda... Belki mutlu, belki de sırf gururundan dolayı o da boşlukta?
Oysa yaşam, boşluğu kaldırmaz.. Dolar bir şekilde... Ama neyle? Bizim arzuladıklarımızla mı? Yoksa 'kaşığımıza çıkanla mı?' Sanırım 'boşluğa düşer' halimiz, kabullenişimizle izahlı...
Yazın Kardeşim... Yazın, bıkmadan, usanmadan yazın... Boşluk böyle dolacak, belki de 'satır aralarında' karşına çıkacak dolduracak olan...
Tebrik ve takdirimle... Selamlar saygılar sayfanızdan...
kalemine sağlık. evet hep fedakarlık ede ede sonunda herkese hak ettiği değerden fazlasını vermemeyi öğreniyoruz. ama yıllar yıpranmış oluyor.kalemine sağlık.
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta