Artık Evlisin… Şiiri - Leyla Karkar

İlmek ilmek işledim çeyizimi hayalinle,
Kainatım sendin, soluduğum sen.
Parmağıma taktığın yüzükten gayrısı olmadı,
Bu gücü başkasına vermediğimi bir bilsen,
Bir bilsen bu yürek senli olduğu gibi,
Sensiz anlarda hiç öyle atmadı.

Nasıl işledin bu cinayeti?
Nasıl ikimizi de gömdün toprağa?
İlk duyduğumda evlendiğini,
Koca dünya bir anda çöktü başıma.
Sensiz boğulduğum İzmir’in,
Her köşesi sen kokuyor bana.
Yokluğum da seni boğarsa,
Sakın yanılıp gelme kapıma.

Şimdi evlisin…
İçimde yok artık yerin.
Nerede o yaşadığın yüce sevgin?
Ölümü bile beraber karşılayacağız derdin,
Benim olanı gidip ellere verdin.

Leyla’ya varış labirentli yol,
Mecnunlar meclisinde bir şiir,
Çöllerde mecnun,
Yüreklerde kabuk bağlamış yaradır Leyla derdin hep.
Ne oldu da yaran kapandı yar?
Ne oldu da ellerin oldun?

Şimdiden sonra,
İçimde büyüyen hasret çınarımsın sadece.
Tüm olumsuzluklar büyüme diye sulasa da,
Kanımla büyüyeceksin taa ki mahşere.
Öyle ki;
İçimde ki seni kıskanacaksın,
Ama, ona bile ulaşamayacaksın.

Dedim ya artık başkasının malısın.
…Ve,
Eğer bir gün,
Yokluğum da seni boğarsa,
Sakın yanılıp gelme kapıma.