Artık Eve Dön Baba Şiiri - Adem Efiloğlu

ARTIK EVE DÖN BABA

Gün boyu koşturup duruyorum,
Bütün çocukların isimlerini ezberledim sokakta,
Annemin azarlarını bile kopyaladım desem şaşırma.
Üzerime ne kadar dikkat etsem de,
Nereden geliyorsa toz toprak bulaşıyor yanaklarıma.
İnsan kirlendiğine sevinir mi?
Ben seviniyorum baba,
Az sonra mis gibi yıkayacak beni annem,
Ben tertemiz kıyafetlerimle bakacağım yollarına,
Artık eve dön baba…

Dün kardeşimle paylaştığım oyuncaklarla kavga ettim,
Neden diye soracaksın biliyorum,
Sen yine yoktun uyandığımda,
Ben de bütün hırsımı oyuncaklardan aldım.
Kardeşim ağladı,
Ben de ağladım,
Ama seni getirmedi ağlamalarım.
Artık eve dön baba,
Şefkatini, sıcaklığını özlüyor avuçlarım…

Geçen gün annemi gölgesiyle konuşurken yakaladım,
Kızma ama gizli gizli dinledim.
Onu daha sevmediğini,
Onunla hiç ilgilenmediğini,
Eskisi gibi bir yerlere götürmediğini,
İnsan gibi görmediğini, söyleyip durdu annem.
Söylesem mi bilemedim,
Hatta biraz da ağlıyordu annem.
Özür dilerim bunları gizlice dinlediğim için.
Galiba annem de çok özlemiş seni,
Bu kadar çok çalışmak yeter,
Artık eve dön baba…

Aslında kaç kere sordum anneme nerede olduğunu,
Ya işi var dedi,
Ya toplantıda…
Nereden geldi aklıma bilmiyorum,
Oturduğun sandalyeyi hayal ettim,
Yazı yazdığın kalemi,
Ve hiç çıkarmadığın gözlüğünü.
Bir an gözlüğün olmak istedim,
Hep yanında olurum diye,
Ben yanında olursam getirirdim seni eve.
Annem artık gölgesiyle konuşmaz,
Ben kardeşimle kavga etmezdim,
Artık eve dön baba…

Mahallenin sokaklarından dönmek istemiyorum,
Neden döneyim ki
Nasıl olsa sen yoksun,
İçimde büyüyen nedensizliğimle,
Babasının ellerini tutan çocukları kıskanıyorum.
Annemin sözlerini bile dinlemiyorum artık,
Koşa koşa gittiğim banyoları da istemiyorum,
Sanırım yokluğunda hırçınlaşıyorum,
Dağılıyorum,
Kayboluyorum,
Senin olduğun zamanlardaki,
Mutluluğumuzu özlüyorum,
Artık eve dön baba,
Artık eve dön…

Âdem Efiloğlu
23 Mayıs 2025
Saat. 16.00