Artık Dolmuyor Şiiri - Bahattin Tonbul

Özenle uzanmış yatar sessizce
Yüzüne nur doğmuş,öyle uyuyor
Gözünden akan yaş,iner densizce
Yüreğine nefes,artık dolmuyor

Sevdiğim yar ölmüş,biliyor musun
Sondan gelen sesi,duyuyor musun
Bensiz oralarda uyuyor musun
Ciğerine nefes artık dolmuyor

Karanlık gecemde,ışığımdın sen
Bu alemde seven,aşığındım ben
Göğsünü koklayan,uşağım desen
Ağzından da nefes artık çıkmıyor

Gökyüzünde benim,yıldızım oldun
Ölmeden öncede,yalınız soldun
Sevdamı tutacak,nefis bir koldun
Yüreğine nefes,artık dolmuyor

Yarınları alıp,hapsedeceksen
Hayalleri karıp,mahvedeceksen
Bu dünyadan göçüp,terk edeceksen
Yüreğine nefes,artık dolmuyor

Simsiyah saçları,okşayamadım
Boynuna dolanıp,kışlı yamadım
Seni ateşimle,haşlayamadım
Yüreğine nefes,artık dolmuyor

Bahattin’im ona,öldü diyemem
Yüzüme bakıp da,güldü diyemem
İçimdeki aşkı,kökten silemem
Ciğerine nefes artık dolmuyor
Bahattin Tonbul
16.8.2011