Artık çok geç Şiiri - Kayra Zoran

Karanlık düşlerim aydınlığın hafakanlarıyla bunalmışken,
Yaşayan tüm canlılar,
yaşamaya aç hala.

Kapısına dayanmış ya ölüm,
etekleri tutuşmuş adeta.

Korku eceli bile kıskandıran bir resmedilişle, yansımış simalarına
Elleri zil çalarken yaşamın verdiği zevki sefayla,
Kulaklarına çalınan ölüm sesleri ile
hafakanlar kara bir urba gibi üzerlerine konmakta.

Yarından bi haber yaşayışlarına yanıyorlar şimdi,
Üstelik nafile ve bunu bile, bile gözler yaşlara boğulmakta.

Kelebekler bile selamlamıyorlar artık,
bu kasvete bürünmüş yaşayanları,
O muhteşem kanatlarını göstere göstere şımarık bir kedi gibi çırparak.

Şimdi yeniden bir dirilim var hepsinin uslarında,
Oysa ne yazık o takat yok aslında dimağlarında.
Hodgamlıkla geçen onca zaman, ve işlenmiş onca boşluk nakışı
Geride sadece pişmanlıkarı sunmakta.

Zira bunu hakettiler çoktan,
En başında kendi yazgılarını yaşamaya karşı durduklarında.