Artık Benimsin Diyebilirim Şiiri - Ömer Ulu

Artık benimsin diyebilirim
Benimsin artık
Mümkün değil sökemez kimse
Kalbime sevginle çaktığın çiviyi

Sarılışın döker sensiz zamanlarda
Giyindiğim buzdan elbiselerimi
Kendini yetiştiren ellerden
Fırlayan bir çiçek birleştirir
Birbirine ait olan ellerimizi

Bitirdik ayın üstünü örten savaşları

Korkusuzca evine dönen kuşlar
Bizi de götürürler korkusuzluğun
Özgürlükten inşa edilmiş kalesine

Hedefini şaşıran mermilerden korkmak
Törpülenmekten kurtulan hayatlarımızın
Kustuğu bir kusmuk gibi
Kaldı yolumuzun en gerilerinde

İki evimiz var artık
Ortak kullanabileceğimiz
Sen benim yüreğimin ortasında
Ben senin dudaklarından dökülenlerde

Artık içimizdeki atlar yarar
Havanın durgunluğunu
Çılgınca koştukları aşkımızın çayırında

Işık biriktiririz
Gecenin mavi karanlığından
Her sabah gecenin saçlarına
Bıraktığı yıldızları toplarım
Dökülen incilerle birlikte dudaklarından

Mutlulukların en güzelini işletiriz
Acıyı işlemeye alışık kuyumculara
Her halkasını takarız boyunlarımıza

Yüzünden hüzün okunan günlere
Elveda deyip Gözlerinde çiçek açmış
Sokaklara dalarız
Birbirine kenetli ellerimiz.