Bazan uyku tutmadığında aklıma gelir
Başım omuzunda uyuduğum geceler
Kaygıdan uzak, kaderden ise bihaber
Mutluluğuyla olmanın seninle beraber.
Şimdi mazinin kuytularında kaldı o günler.
Üstünden basıp geçen değil onca seneler,
Adeta asırlar çekmiş kapkara koyu perdeler
Unutmaya çalıştığım hazin hikayemize.
Bilmem özlüyor muyum seni eskisi gibi
Görmeyince uyandığımda mavi gözlerini
Her gece gelmiyeceğini bilerek beklediğimi
Işıkları söndürüp de başımı yastığa koyunca.
Önceleri korkardım zaman unutturacak diye
Anılar savruldukça her sonbaharla maziye
Seneler sinsice silmekte simanı hafızamdan
Hasretle yaşadım tenime dokunan ellerine
Tutunmuyorum hiçbirine geri kalanlardan
Çok gözyaşı döktüm, eridim, soldum ardından
Solsa da hayalin, ta ki aşkın son nefesinde
Acab vaz mı geçiyorum dersin varlığından?
Montreal, 2 Şubat, 2018
Kayıt Tarihi : 7.2.2018 02:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!