Artık Bekleme. Şiiri - Süleyman Saylan

ARTIK BEKLEME.

Artık bekleme,
Yaz
Yazmayı düşündüklerini…
Yazmayı düşündüklerini
Kemiklerinden saptayacak tıp
Henüz gelişmedi…
İleride ne olur bilinmez;
Daha mı uzun yaşardık bilemem
En sadık dostumuz sigarayı,
Çayı içmesek,
İki kadeh rakıdan vazgeçsek…
Yoksa,
Evet yoksa;
Bugüne erişemez,
Niyazi mi olurduk
Dünyanın dünya kadar yükünün altında,
İğrençleştirilen yaşamın
Kahırlarıyla…
***
Ne olacak şimdi? ;
Sonra giymeyi düşündüğümüz giysiler,
Alacaklarımız, vereceklerimiz,
Sevmek isteyipde sevemediklerimiz…
Hep
“Yarın yaparım” diye ötelediklerimiz.
Hani
İki dönüm toprak alacaktık
Ormanın eteğinde,
Deniz gören.
Tek katlı ev yapacaktık düzayak,
Ne kadar ağaç varsa dikecektik
Meyve veren,
Biz yemesek de,
Hayır olacaktı,
Koparıp yiyecekti sokaktan gelip geçen.
***
Yavaş yavaş çekilir gün
Gündüzden,
Geceye doğru yol alır
Ömrümüzden.
O
Sabahı olmayan gece
Gün gelir
Çöker zindan zindan karanlıklarla,
Artık erişemeyiz
Yeni sabahlara.
Tırnaklarımız mı ayrılır parmaklarımızdan,
Parmaklarımız mı bırakır tırnaklarımızı
Ya da
Damarlarımız mı boşaltır kanımızı,
Kanımız mı terkeder damarlarımızı? ...
Feri tükenen gözlerimizin
Üstüne düşer kapakları,
Gözlerimiz kapanır,
Açılır,
Donuk donuk
Bir noktaya takılır.
Dönüp bakmak istersin karına,
Varsa
Sevgiline, sevdiklerine,
Çocuklarına,
Torunlarına.
Kör kör baktığın nokta
Kördür
Göremezsin.
Hani derler ya;
“Gözleri açık gitti”.
O an
Düşünmek istersin
“Neden? ” diye,
Usun da terketmiştir seni
Düşünemezsin,
Üşümek istersin iliklerine dek,
Kemiklerine dek titremek istersin
Anadan uryan bedeninle,
Üşüyemezsin.
***
Kıyıpta kullanamadığımız
Çeşit çeşit,
Renk renk,
Marka marka,
Kalite kalite kalemler
Ne olacak şimdi?
Nasıl bırakıp gideceğiz onları?
Gözümüz arkada kalır.
Bari
Kadrini bileceklerin eline geçse…
Yazabilenlerin.

Süleyman saylan
İzmir, 24 nisan 2006, saat:02.40