Hayat iş de geçiyor,
Kimse zamana dur diyemiyor,
Zaman insana ne getirecek kimse bilmiyor,
Zamanla kimisi ağlıyor, kimisi gülüyor.
Kimi bir sevgili buluyor,
Onunla gülüp onunla ağlıyor,
Kimi sevdiğinden ayrılıyor,
Tek başına sabahlıyor.
Zaman iş de ne yapacağı hiç belli olmuyor,
Hayat her şeye rağmen yaşamaya değiyor,
Çünkü yaşandıkça bir çok şey öğreniliyor,
Yalancı sevdalar,
Arkadan pusu kuran dostlar.
Yaşadıkça insan bir çok şey öğreniyor,
Ben öğrendim mesela; AŞKI
Bir kadına nasıl davranılacağını,
Zamanla öğreniyor insan,
Kime dostum kime arkadaşım diyeceğini.
Şimdi belki yalnızım,
Ama huzurluyum,
Çünkü aşıktım,
Rüyalara dalmıştım,
Şimdi uyandım,
Kalbimi senden söküp aldım,
Şimdi çok rahatım,
Artık bekarım! ...
Kayıt Tarihi : 11.2.2006 11:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!