Gözleri gece kadar kara,
Yüzü ayın nurundan öte,
Kokusu gülün bilinmeyen bir bilmecesi,
Sözü, şairleri kıskandıran, çağlayan ırmağı gibi.
Sen ki her dilde Leyla diye anılırsın,
Gönül kırmaz sın sen onarır sın,
Bu yaratılışının verdiği haldendir bilirim,
Bildiğimi unutarak yine ve hep sevilir sin Leyla..
Aşkından Ölüme isteklen di gim Leyla sın,
Hiç pişmanlığım olmadığı bu Aşk da.
Korkak ca sinmedim ben bir tarafa.
Suskunluk olmadı yani adımın hiç bir tarafı.
Hep bağırdığım çağırdığım sın Leyla,
Ben sana her dilde seslendim.
Ama sen tek bir dilde dahi bilemedin..
İnsan fıtratının ötesine geçemez bilirim..
Bildiğim için de;
Beni duymadığın için hiç üzülmedim..
Üzülemez dim..
İnsan kırıla bilir mi ki sana..
Bir tebessümün için,
Bin kere başım baltanın ucunda..
Vur cellat vur,
Bir tebessüm uğruna..
Ruhum ona heba,
Cesedim yoluna feda,
Ki ben biliyorum aştım haddimi..
Seni sevme yolunda..
Ki ben diye bir şey yok;
Bulamıyorum..
Bulmak isteyen kim ki..
Her şeyim sen olmuşun..
Artık bana elveda..
Zeynep BeşenKayıt Tarihi : 4.11.2012 02:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!