Artık Aşk Şiiri - Nalân Yıldız

Gözlerimiz birbirinden kaçıyor.
“Artık, diye başlamak istemedim çünkü “artık” diye başlayan cümleler bir dönemin bittiğine, başlayan yeni dönemin de eskisinden farklı olduğuna ve olacağına işaret eder. Bu yeni süreç “artık” la başlamıştır. Biten, geçmiş döneme sığmayan, kelimenin gerçek manâsını da hatırlatan, “artık” duygulara, düşüncelere bulanmış bir bilinmezlik halini anlatır.
Artık, gözlerimiz birbirinden kaçıyor desem, gözlerimizin birbirinden kaçmaya devam edeceği bir süreci kabullenmiş gibi olacağımı vehmediyorum. Bu, “artık”la, “artık ellerimiz de birbirinden kaçıyor”, “artık seni hissetmiyorum”, “artık senin farkında olmak istemiyorum”, hatta “artık seni sevmiyorum” a kadar uzanacak, en alttaki kutuyu çekip, biriktirdiğimiz ve korumakla yükümlü olduğumuz piramidimizi yıkacak bir uğursuz hareketin başlayacağını düşünüyorum.
Bu piramidi oluşturan kutularda, çok özel antikalarımız var. Acılı, sancılı kimi zaman da neşe ile sevinçlerimizle oluşturduğumuz yalnızca ikimize ait, ilişkimize form kazandıran duyguların kutulanmış halleri. Piramidimize eklediğimiz yeni kutular da en az diğerleri kadar nadide parçaları koruyorlar. İncelikle dokunmalıyız, onlarda geleceğimize ait ümitlerimiz, hayallerimiz var. Biliyorsun kolay hazırlanmıyor bir kutu, içini doldururken emek istiyor, yerine koyarken dikkat istiyor, korurken de hepsini birden.
Bizi birbirimize mecbur eden çaresizliğimiz, alternatifsizliğimiz değil elbette. İkimiz için de daha kolay, daha az yorucu başka birileri bulunabilir ama eminim ki onlarla bundan daha iyisini yapamayız.
Hayatımda bir daha hiç kimseyle bu kadar emek harcanmış bu kadar zirveye yaklaşmış bir piramit oluşturamayacağım biliyorum. Korkularım bencilliğimden anlayacağın. Yeni biriyle yeni bir piramit için, sabrım yok, gücüm yok, isteğim yok. Olsa bile piramidin dününe malzeme olacak ortak bir geçmişim, kısaca zamanım yok. Gelecek için bile zamanım yok. Senin var mı?
Seni seviyorum.
Piramidin başında nöbetteyim.
Yardıma ihtiyacım var.
Yanımda ol. Yanımdayken seni özlemeyeyim. Sorunlarımız var. Sorunlardan en çok sorumlumuzda, peki neden ortak çözümlerimiz yok? Niye tek kabul edilebilir gördüklerin senin çözümlerin? Benim çözümlerim ne diye her seferinde yokluğunla tehdit ediliyor? Kendini temize çekerken, benim üstümü hangi akla hizmetle habire karalıyorsun?
Şu anı yaşama tembelisin, geleceğe yatırım yaparken şimdiyi çok kolay harcıyorsun. Şu anın hakkını verirsek, gelecek kendini zaten kurtaracak ama geçiştirilen bir şimdi, gerçekleşmeyecek bir gelecek hayalinden başka bir şey değildir belki...
Gözlerini benden kaçırma artık!