Artık Arafta Değil Şiiri - Orhan Şafak

ARTIK ARAFTA DEĞİL.

Bir zamanlar seninle aramızda
Ne sevda tamdı, ne ayrılık kesin.
Bir bekleyişin içinde kıvrılan saatler,
Bir suskunluğun içinde boğulan kelimeler…
Ama artık Arafta değil.

Geceler uzun, ama sen yoksun.
Yastığımdan teninin kokusu silindi.
Bir zamanlar umutla baktığım yollar,
Şimdi sadece gidişin izini taşıyor.
Artık Arafta değil,
Yokluğunla barıştım.

Kalbim seni beklemekten vazgeçti.
Her gün biraz daha unutarak,
Her an biraz daha kabullenerek…
Çünkü seninle yaşananlar
Ne geçmişte kaldı, ne de geleceğe taşındı.
Ama artık Arafta değil,
Bir son var, ama adı sen olmayan.

Bir zamanlar “belki”lerle doluydu içim,
Belki dönersin veya özlersin,
Ve bir gün “biz” oluruz yeniden…
Ama o belkiler,
Birer birer düştü içimdeki boşluğa.
Artık Arafta değil,
Hiç değil.

Seninle yaşananlar
Bir rüya gibi soldu gözlerimde.
Ne gerçekti, ne hayal.
Ama şimdi,
Her şey net, her şey suskun.
Artık Arafta değil,
Bir vedanın sessiz yankısı sadece..

Bir şiir yazıyorum şimdi,
Senin adını anmadan,
Senin gülüşünü hatırlamadan.
Çünkü bu kalem artık seni değil,
Sensizliği yazıyor.
Artık Arafta değil,
Özgürüm senden.

Ve belki bir gün,
Bu şiiri okursan bir yerlerde,
Bil ki o zaman bile,
Sana dair hiçbir şey kalmadı içimde.
Çünkü artık Arafta değil,
İçim de yalnız ben varım,
Senin gölgen olmadan.

Orhan Şafak
(LâL KaLeM)