Günlüğümdeki sararmış otobüs biletiydin
Kaçamak bakışlarla sürükleyen ve
İneceğim durağı unutturan…
Hala duruyor sinema bileti
Kokun gibi…
Karaladığın kağıtlar,imzalar…
Hiç birine kıyamadım.
Düşlerimin ahı tuttukça,
Dokunamadığım geceler ağlayacak,
Sokaklar çocuk seslerine küsecek,
Kentler küçülecek haritalarda..
Sadece bana gülerken aşktı gözlerin
Sadece bana yeşil,
Yanakların sadece ellerimde kızarırdı,
Sadece sen varken adamdım…
Ben sadece seni istiyorummm
Sadece seni…
Bir gülüşünle bir asır yaşayabilirim..
Benimdin adım gibi,
Senindim şiir gibi…
Bir yanım sende kalmalı mıydı
Eskiden kaç günde bir traş olurdum
Makarna pişirmeyi sever miydim
bilmiyorum
tek bildiğim artık dağlar kahverengi değil
her otobüs seni alıyor benden
Dicle ağlıyor yalnız gözlerimde
Yerimde duramıyorum,
Ve
Artık ağlamaktan utanmıyorum...
2 Şubat 2008
İbrahim EroğluKayıt Tarihi : 14.5.2008 09:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hatırlar mısın karşında ağladığım ilk günü..ne de çok utanmıştım...
ağlamaktan utanılmaz ağlatanlar utansın
tebrikler üstadım
aşk ağlatsa da güzeldir..ağlamaktan utanmamayı öğretti O ve şiir...
sağolun efendim
Ağlamak neden utandırsın ki insanı?
Bence de utanmayın ağlamaktan.
Yüreğinize sağlık saygıdeğer hocam.
TÜM YORUMLAR (143)