Artık Adana bile soğuk Şiiri - İsmet Şeker

"Çoğu şeyi biliyordum ewt!! ama bunu bile bile bağlandım sana. Geçmişinle kabullendim seni . Herşeyi göze aldım. Bu da en garibi ya işte. Uğruna herşeyi göze aldığın kişinin, gözden çıkardığı ilk kişi oluyorsun... Verdiğim değerin iki katı kadar değersiz hissettim. Oysa ki gülüşüne kanacak, gözlerinde esir kalacak kadar çok değer vermiştim.
öyle ıssızki artık kalbim, Diyarbakır olsa da bedenin , doğmayacak güneşim, şehrinde olmayacak kabrim. sensizliğe alışmş ellerim, yetim bir çocukta ki baba şevkati gibiydi belirsizliğin . Kendimden uzaklaşmış gibym, sana olan soğukluğum, Erzurum da bir kış, özlemim Adana da Ağustos gibi sıcak kalacak.
Artık gelsende ben ben değilm. ilk günki sende kaldı ruhum. Sahil kenarında kalbinin ritmiyle dalgalanan denizin eşliğinde, martı sesi dinlerim. Okdarki dargın, kalbimde olan yangın .
sen söyle hafifmiymiş izin?
hayallerimiz yokmuydu bizm?
hani uzanınca huzur veriyordu dizim?
bana o huzuru veremeyen kalbin, şuan rahat mı yalanlarla çevrili sahte göğsünde .işte ben o sahtelikte huzuru aramıştım. Göğsüne kafamı koyunca herşey geçer sanmıştım , meyer sen benm umutlarımdan baymışsın.
öyle ki benden çok çabuk caymışsın,
şimdi demnlenmiş umutlarım da ki acı tatsın,
senle geçirdğim her anım yerin dibine batsın.
Adana'yı bile bukdar soğutmuşken nasıl rahat uyuycaksın?..."