Artık ürkek bir çocuk gibi ekiyorum umutlarımı, düşler tarlasına
Orda asice yeşermeyeceklerini bile, bile
Artık konuşmuyorum buzlu aynalarla
Yaşıyorum umutsuzca, kanlı yaşlarımı sile, sile
Artık yalnızlık gemisinin tek yolcusuyum
Bilmiyorum, yorgun geminin bu son seferi niye
Artık vermiyorum sensiz sağır kalbimi de kimseye
Olurda içinde sonsuz maviliğini görürler diye
Artık bakmıyorum, geçmişi yırtık resimlere
Olurda hiçe sayarım öksüz gururumu diye
Ben galiba sensizlikle de avunamıyorum
Düşüyorum dipsiz karanlıklara, hem de bile, bile...
14/11/2000
Hüseyin KapanKayıt Tarihi : 19.7.2002 16:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!