Gecelerim hasret kalmış uykuya,
Gözler kapıların örtmüyor artık.
Akıl firar etmiş teslim duyguya,
Mantık ayaklanıp dürtmüyor artık.
Geceler en ağır, eşsiz konuğum,
Aşkın davasında ben bir sanığım,
Nadanlar ne bilsin gizli yanığım,
Celse takıp dosya yırtmıyor artık.
Poyraz mı dokundu, sam mıydı vuran,
Yaprağını döken, yıkıp dalkıran,
Munzur vadisinde gezinen ceren,
Seke seke kaya kertmiyor artık.
Gecem boyun eğdi seher sabaha,
Gönül sultan dedi o mihrimaha,
Dinletemez oldu mey söz kadehe,
Seyru sefere göz kırpmıyor artık.
Evrim Evrensel Munzurda, Mercanda,
Bir karakız seyran eder bu canda,
Gizli,saklı değil, herşey meydanda,
Yükler göçün bir yurt tutmuyor artık.
Kayıt Tarihi : 2.9.2018 16:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Evrim Evrensel](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/09/02/artik-265.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!