Artık Şiiri - Abdil Işık

Artık bilindik bütün söylenceleri
Kaldırırken yüreğimin tozlu rafına
Bir şiir çekiyorum,
firkat çarpmasıyla,
eylül nefesinde
Adı sensizlik
,üşüyen sesimin soğunda
Martın koynunda
bölük -pörçük rüzgarlar topluyorum
Ayaz bakışlarının cemresine savurulurken
Kardelen gamzelerinin
şavkında sızlayan umudun,
küle dönüşünde kalan alazım…
Yüreği kan …
Yüreği hazan…
Susuyorum sensiz bir kentin kuytusunda
Balyoz gibi iniyor yalnızlık benliğime,
puslu gece karartması
Bozukluk cümleler sağıyor,
gölgesi lal olan düşlerimden,
vuslatın on beşi
yanarken ve yakarken,
sağanak sağanak kubbemizi,
uyusun düşlerimiz kuş tüyü uykularda
uyusun..
15.08.2014 Elbistan