Artık Şiiri - Sebahattin Kömürlü

Artık,
Allah’ta karışmıyor,
Şu Dünya’nın halına.
Ne peygamber gönderiyor,
Ne Cebrail,
Başıboş danalar gibi bıraktı bizi,
İşte,
Dünya dedi, deli düzün ortası,
Bildiğince yayıl,
Dağlarda,
Ovalarda,
İnsanlar ölüyormuş orda, bur da,
Şur da…
Nasıl olur bunca iş,
Bir bedende kafa,
Kafada sınırlı beyin,
Anlamıyor bunları,
Zaten,
Anlaşılması da istenmiyor.
Durup,
Durup düzen,
Düzen üstüne,
Düzen üreten,
İşkenceden,
Nasıl kurtulur diye, kendi kendine,
Sonra birden,
Bire,
Sonra birden bire…
Ya Rab,
Ne istiyorlar…
Yer yüzünde, bunca işkence,
Kurda, kuşa,
Karıncaya,
Yazık değil mi…
Belli bize acımadığın,
Suçluyuz,
Suçu neydi şu uçan bıldırcın’ın,
Sormak haddimize düşmez,
Günah işleriz.
Çaresiz,
Sudan geçeriz,
Geçemeyiz,
Boğulur gideriz.
Belki vurur leşimiz bir kenara,
Beki de bulunmaz çoğu zaman.