Artık Şiiri - Zeynep Onkan

Dosttan yana kestim ben ümidimi
Terk eyledim ana baba yurdumu
Sılaya çevirdim dönülmez yolumu
Dost çağırsa da gidemem artık

Azık eylemiştim çay ile çorbamı
Yarenlikten ördürmüştüm gönül hırkamı
Dosta feda eylemiştim şu sıkımlık canımı
Dost “gücenme” dese de gücendim artık

Bin sırrı vardı tuttum kabre kadar dedim
O ağladıkça omzumu yastık eyledim
Gülünce yolundaki dikenleri gül eyledim
Kırıldı gönül evim doğrulmaz artık

Dost, dost değilmiş geç de anladım
Vicdansız yüzünden her gün ağladım
Ben umudumu artık Hak’ka bağladım
Hak’tan gayrısına inanmam artık

Zeynep der ki sözüm zahirde dost olanlara
Maskeler düşer bir gün çıkar ortaya
Yalan yenik düşer bir gün asıl olana
Dostmuş yarenmiş inanmam artık
Gerçeklik hırkasını giydim çıkarmam artık