Artık
Sanki denizin hırçın dalgaları savuruyordu kendini
Benim feryadımı hisetikce aglıyordu ümitsizce
Savuruyordu kendini bir oradan bir oraya öfkeli
Korkuyordu birdaha o mehtap yaşanmıyacak diye
Bilmiyorlardı kara haberin ölüm oluşunu
Selvi boylu kavaklar yaprakları salınmyordu
Adeta yastalardı esmiyorlardı salına salına
Korkuyorardı anlamlı mehtap yaşanmıyacaktı
Boyun büküyorlardı lale sümbül mor menekşe
Ne olur buynunuzu bükmeyin solmayın
Hayata bir ben degilim yarinden yitiren
Hasretle özlem çeken Allahın emri bu ayrılık
Kayıt Tarihi : 26.8.2009 22:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hasibe Kaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/08/26/artik-118.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)