Beni terk et....
Tırnaklarımdan başla koparmaya.
Saçlarımı kazı,
Dişlerimi,
sök.
Sana ait her yerimi.
Vahşice yak,
seninle yaşanmış tüm geçmişimi.
Beni terk et...
Bir tren rayına bağla
güldüğümüz günleri.
Oturup başucuma
Kahkalarla ağla.
Kanayan yüreğimi
çıkar yerinden,
Kes nefes borumu.
Nasılsa her şeyden ucuz,
bu bedende bu et.
Beni sana veren
Tanrılara kurban et.
Beni terk et...,
Öperek sulama artık,
bırak yarılsın,
silme kanayan dudağımı.
Son sözünle anladım,
Sendeki uzaklığımı.
Kayıt Tarihi : 25.12.2008 10:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cenk Ulupınar](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/12/25/artik-104.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!