Artakalan (Öğretmenin Gözyaşları)

Büyük bir hevesle başlarsınız önce,
Umutlarınız,hayalleriniz vardır.
Hayalleriniz ki pembe mi pembe,iyimser mi iyimser
Bilmi,hayatı öğretmek; ışık tutmak nesillere,
Cıvıl cıvıl çocuklarla doruğuna erişmek mutluluğun.

Umduğunuzu bulamazsınız ama.
Yasal engeller,politik engeller,
İtişmeler,kakışmalar,sürgünler...

Ve birbiri ardına geçen acı,tatlı,yoksul günler.
Farkına varmazsınız geçen zamanın.
Bir ömür böyle geçmiştir habersiz,
Çok çabuk gelir emeklilik.

Bastonlu,gözlüklü,unutulmuşluk yılları gelip çatmıştır.
Ayı sona çıkarmayan emekli maaşı ile yaşam savaşı
Hiçbirşey kalmamıştır geriye
yarı dökülmüş beyaz saçlarınızdan başka

Otobüse binersiniz birgün,
Bir genç yerini verir size,
'Kimbilir' diye düşünürsünüz.
'Belki de bir zamanlar öğrencimdi'.

Sormak istemezsiniz 'ya değilse' korkusuyla.
Sarsılan arabada dalar gider gözleriniz;
Kırışık yüzünüze kayan iki damla yaşı fark etmezsiniz bile.
Birde budur yıllardan arta kalan size.