Artakalan Şiiri - Mustafa Ocak

senin yaraların saçlarını uzatmamıştır
gözbebeklerinde gizlediğin köstebek
firari bir mahkumdur künyesini kemiren

parmaklarım ve tırnaklarım da vardı bir zamanlar
kabuklarının sırtından kanına sızmakla ödevlediğim

artık sadakat denince
kimse kimsenin merakına teminat yatıramaz
beyinde açılır beyinde kapanmaz
sonradan yüzlere vurulacak kapılar

çocuklar için oyunlar her yerde aynıdır
ve seninle bahisleşip oynuyoruz bu oyunu
adımızı söyler gibi bilerek
kurallarının lekelerle yazılıp bozulduğunu