Arta Kalanlar Şiiri - Zeynep Ergün

İki yitik aşkın kalıntılarıydı kıyılarımıza vuran
Kurtarabildiğimiz kadarını seviyorduk..
Geri kalanlara matem..

Hasret demliyorduk kör gözlerimizde..
Bendeki adamı özlüyordum,
Senden ziyade..

Yüreğinin izi bulaşıyordu bir yerlere,
Geceye,
Nasır tutan gözlerime..
Ve ne zaman ağlasam silinir sanıyordum..

Unutmuş değildim unuttuklarını
Ölüm olunca her cevapsız sorunun karşılığı,
Sağır oluyordum sana..

Uzun lafın kısası,
Konuşma..! duymuyorum artık anlattıklarını..

Benim aşklarım vardı,
El yapımı umutlarım..
Yanılmışlığım..Her yanılgı sonrası..
Ve kıyılarım..Senden arta kalanları topladığım..

Bize bir iki beden büyüktü sevda
Gün geçtikçe zayıflıyorduk oysa..
Şimdi bizden arta kalanlarla,
Gebe kalmak başka aşklara..

Yaşamaya umut varsa hala..