ARTA KALAN
o çocuksu bakışların mıydı
yoksa
yüreğin miydi
terki diyar yollarına
şafak vakti
ilk pusuları atan
ben her gülüşüne
derin anlamlar yüklerken
sen
uzakların özlemine mi dalmıştın
çok mu saklandım senden de
gözlerinin kuytuluklarında
içsel yolculuklar yaparken
dur ihtarına uymayıp
ilk uçuruma kavuşup
kuşlara öykünen
ve
al bir atın üstünde
sonsuzluğa kanatlanıp
maviliklere akanın
ben olduğumu
diyemedim diye mi
söyler durursun
uzakların türküsünü
nerden bilirdim
çocukların da büyürken
kalanlarla avutulduğunu..17.3.2013
Kayıt Tarihi : 5.7.2017 10:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!