Zamanında olgunlaşıp geçmek varmış imbikten
Dolaşmak damarlarında ince ince kanında
Olgunlaşıp düşmek dalından vakti gelince...
Kurda kuşa yem olmak varmış
Arta kalınca
Açmakmış gözünü esas olan
Kapmakmış marifet yemi gagadan
Aval olan, aç kalan, cılız kalırmış
Yuvadan atılırmış
Arta kalınca
Sürü olmakmış asıl olan
Koyun olup güdülsen de
Birlik olup dolanmakmış
Kurt kaparmış
Arta kalınca
Kurulmakmış baş köşeye, esas olan
Hürmet, saygı, edep derken
Ayaz kalan, yeri yurdu olmaz
Donakalırmış
Arta kalınca
Aşk od’una yanmakmış esas olan
Demet olup bağ olup çıra gibi yanmak
Geçip küllenmek birlikte tam zamanında
Suyla söndürürlermiş; küllenmez köz olup
Arta kalınca.
Zamanında yaşamak varmış kısıtlamadan aşkı
Birlikte ölüp gitmek, vakti gelince
Kalabalıklar bitermiş elbet, terk ederlermiş çaresizliğe
Sebil, ziyan olurmuş insan
Arta kalınca
Ömür biter her şey bir anda olur yalan
Yazgı dediğin bitebilir her an
Aşk, sevda, ayrılık, bütün duygular yalan
Sevgidir baki, sevgidir gerçek arta kalan
(Ankara Şiir Rüzgarı Antolojisi 2009)
Metin SoydeveliKayıt Tarihi : 8.2.2006 13:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüreğine sağlık sevgili dostum.
öylesine tükettik ki tüm güzellikleri. başlangıç noktası, sevgiyi unutmaktı galiba...
TÜM YORUMLAR (13)