Zerre bakmamışımdır, düşkünü de değilim,
Namus denildiğinde, şahsımdan tam eminim…
…
Yine otobüsteyim, yorgunum mahvolmuşum,
Şahsıma yer veren yok, bir yere yan durmuşum…
Az ileri koltukta, bir bayan oturmakta,
Kıyafet olsa gerek, dizleri ortalıkta…
Bakacak değilimdir, tüm imajlar bozulmuş,
Vatandaş pirelendi, huzursuzluk oluşmuş…
Bekâr biliniyoruz, garipliğimiz vardır,
Siftahım bile yoktur, arsız sayılmışımdır…
Rüyada bile bakmam, terbiyem olgunlaşmış,
Büyük tüm günahlara, şahsım hiç yaklaşmamış…
(2013)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 2.10.2013 05:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Tevfik Temiztürk](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/10/02/art-dusuncelerimiz-neden-hep-belden-asagidir.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!