Yine otobüsteyim, zaten yer veren olmaz,
Daima yorgunumdur, beklentim de bulunmaz…
Anında yer boşaldı, şahsım için değildi,
Yolun yarısı geçmiş, oturun denilmedi…
Neyse oturduk artık, derken bir bayan bindi,
Orta yaşlı birisi, şahsım yerini verdi…
Sırtını döndüğünden, şahsımı duymuyordu,
Parmak uçlarım ile şahsımız dokunmuştu…
Abla oturun demiş, samimi davranmıştım,
Elindeki paketlerden belki acımıştım…
Bacımız niyetiyle, biz bir pot mu kırmıştık?
Kadın çok sinirliydi, nefretle uyarılmıştık…
Kadın bağırıyordu, dokunmadım diyordum,
Bir iyilik yüzünden, linç ediliyordum…
Dokunulacak değil, O lânet birisiydi,
Şahsım savunulmadı, garipliğim yetmişti…
(2013)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 2.10.2013 05:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!