Arsızınım (1) Şiiri - Murat Ülkü

​Arsızınım ey laf cambazı, günahlarımla geldim sana,
Öpüyorum alnının en kirli yerinden doyasıya,
Ortak olmak istiyorum, suçuna günahına, hayranına...

Tövbe defterim yırtık benim, senin kelimelerin isli,
Biliyorum sensin bu şehirde beni en çok yakacak kişi.
Ve ben o alev alev yangına isteyerek atıyorum kendimi...

Gönül zindanında hükümlü, aksi bir hevesim,
Gözlerinde dinlenen her yalanı şifam bellerim.
Dilinde bal, zehir ne varsa, yudum yudum içerim...

Ne cennet vaadi durdurur,, ne korkusu cehennemin,
Ben adı aşk olan bu sızının en pervasız mimarıyım.
Herkesin kaçtığı o meçhul karanlıkta sana köprüyüm...

İçimdeki şeytanın en sevdiği dua, sensin,
Yüzümdeki lekenin en belirgin imzasısın,
Sen geçe karasısın, ben arsızınım, evet, en arsızın...

Yıkık dökük harabeni benimle yeniden yaparmısın?...

Zira ben bu aşka "helâl" değil,
"Haram" olmaya geldim.
Ben, senin için aforoz edilmiş her kapıyım,
Cehennemine yakışan en gür en güzel çığlığım,
Sen bu haramı kutsarsan, ben bir daha geri dönemem..

Bırak o temiz sevdaların şiirlerini şarkılarını,
Bize yakışan, kırık sazların en kirli makamı.
Bu utanç, ikimizin ortak ve en büyük gururu.

Seninle kurduğumuz bu yasa dışı cumhuriyet,
Ne vicdan tanır ne de bilir merhamet,
Dudaklarımdaki son oruç yemeği, öpüşünle iftar et..