Sinirim sevgiden doğar kıskançlık ile bağlanır birbirine...
Yalanlarım kalbimden boyanır beynime kızıl kan ile.
Hissiyatım hissizliğimle ben yokken kapışamıyor bile,
Elinden tutup direnmesi için katlanıyorum kendime.
Besle dur özgüvenini temelsiz binadan farklı sanıyorsun...
Yaptıklarınla hava atarken ayağın kayıyor göremiyorsun...
Bir bak da aşağılara, temeline, yükseklerde uçarken,
Daha ruhun genç iken kendi yalanlarına aldanıyorsun...
Ben özütüm sen süz de geçir çift taraflı süzgecinden.
Ben yürüküm sen bulamazsın yolunu düz de ilerlesen.
Ben sükûnüm sen beni biraz daha kendin gibi zannet.
Ben anla diye kelimeleri bükerim yine de yola gelme sen.
Kayıt Tarihi : 9.11.2023 02:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!