Yankısı yine kendine dönen sevda hesaplaşmalarında
İlençlerinin üzerini her mevsimde aşkla örterim ben
Sütüm ak, alnım paktır, kavgayı sokmam efendiliğime
Biriktirip büyütürüm aşkı, sövmem asla kimliksizlere.
Kırılası, yıkılası, görünmedik, bilinmedik yerlerde durası yüreğim. Parçalanmış tırnaklarımın sağrısında kor ateşler biriktirip, bu yerkürenin göbek taşında gerdan kırıp hiçbir sevdaya aman demeseydim. Kuşların kanatlarına vefa, yele titremeyen yıldızlar yükleyip şiir gecelerimde ayazlarda kalmayıp, üşümeseydim.
Utancın çarkıfeleğine binmedi bu yürek hiçbir zaman. Sokaklarıma şiir gülleri ektim, utangaç Eylül’lerden aşkı bekledim. Ruhumun üst geçitlerinde çatılarımda kuşlar tünedi, gövdemde ezilmiş düşler hiçbir baharı bana mevsimsiz müjdelemedi. Arsızdı paçamda zaman, yüreğimde kansız gülüşler yeşerirken.
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
