Bir keresinde
Sensizliğin karantinasından
Çıkmamak üzere kalp sunuldu
Kalbine bir kereliğine
Her neyse
Sigarasının üzerindeki
Kul rengi gözyaşlarını
Akıtacak kendini bilmeden her neyimse
Bir yerimde
Kopardığı fırtınalı denizleri
Saklamaya çalışan kaptan öleli çok oldu
Ve bir yerinden tutup acıların bağırırdı
"Ümit yok benden siz Yola devam edin"...
Kucakla Gözlerimi/7 Ekim 2015 {20:15}
Kayıt Tarihi : 7.10.2015 20:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!