Arsız Sarmaşık Şiiri - Yasemin Şentürk

Arsız bir sarmaşık gibi
Dolanıyor bedenimde
Zehirden acı ne varsa…
Ve
Karışıyor parmaklarımın
Tiryaki edası,
Saçımın karmaşasına.
Örsem ince ince ve
Belikler derlesem yine de
Toplayamam
Dağılan ne varsa.

Bu yüzden iyi bilirim
Kar etmez! !
Zira az kaldı
Dilimin dolanıp,
Arakla beslenmiş
Bir açık sözlü edasıyla
Kusması ortalığa…

Bundan dolayı
Sözlerim lal olmadan
Ve dolanmadan zehir yüklü
Kelimelere dilim,
Bil ki;
Seninle aşk,
Bir delinin hayata
Akıllıca kükremesi,
Korkağın cesarete
Bürünüp
Gözünü karalarla süslemesi
Ve
Olmazı oldurup
Geriye kalan ne varsa
Sınırlanmış özgür diliyle
Ana avrat sövmesi…