Arsız Lisan Şiiri - Nurcan Talay

Gece günle dalaşır gözler göğe yapışır
Yol sonunda her canlı azrail’le tanışır

Bahtına taht bulunmaz gidecek yeri olmaz
Büyük küçük tanımaz ona sual sorulmaz

Gül dalında narinken eller onu koparır
Gence yaşlıya bakmaz kader çivi çaktırır

Bin kez tövbe edersin yine günah işlersin
Bin kez affedilsen de unutup diş bilersin

Ektiğin buğday olsa sanma kâr olur sana
Çiğnediğin haramsa dokunur tatlı cana

Havaya suya bir bak ne de cömert görünür
Yaradan istemezse onlar bile sürünür

Sazın teli kopuksa ozan bakmaz yüzüne
Başı eğik gezenin el inanmaz sözüne

Dost deme hiç nefsine en büyük düşmanındır
Düşersen bir gün yere zannetme o kaldırır

Kendini dünya sanır günah işler her insan
Kıyamet kopsa bile uslanmaz arsız lisan

Başı sonu bellidir cehennem kör cücedir
Hesap günü gelince kul kula işkencedir

Nice şahlar devrildi toprak kilidi vurdu
Giden hep dönse idi dünya nice olurdu

Alem acı içinde kalem defter ağlıyor
Ateş köze dönse de kül kendini dağlıyor

Kainat dönmedolap başından yırtık çorap
İstediğin kadar dik böğründeyse ızdırap

Mutlu insan olsaydın uğraşmazdın derdinle
Cenneti isteseydin savaşmazdın kendinle

Nurcan Talay
07.02.2011