Arsız Acılar Şiiri - Özdemir Aydın 2

Senden sonra bu şehre hüzün yağdı,
Sokakta bir tek benim cesedim,
Yağmurunda bir tek ben öldüm.
Bir lokma ekmek gibiydin,
Yıllarca sana doymak için öldüm.
Ayrılık kör ağızlı kerpeten,
Tek tek tırnaklarımı söktü.
Yok yok
Hayat herkese rahattı,
En büyük kıyameti ben yaşadım,
Ben gördüm.
Herkesi kefenleyip,
omuzlarda taşıyarak gömdüler,
Bir tek benim cesedimi,
Benim cesedimi yaktılar.
Şimdi beni hangi mahkeme yargılar,
Söyler misin yanık ruhum.
Yazacağım seni
her gece,
Arsız acılara inat.

Senden sonra bu şehre hüzün yağdı.
Sokakta bir tek benim cesedim,
Yağmurunda bir tek ben öldüm.
Bu gecede mısralarına bir şarjör boşalttım,
Ulann
Ş/sine insan astıran
Şiir.
Sen ki ruhumu saran nusra,
Kalbime asılı portre,
Tütün kokusu,
Dağbaşımda tüten duman,
Divane sevda,
Düşlerim ağlar.
İçim zemheri ortası,
Bu senin için geçirdiğim son kışım,
Hak'ka ayrandır ki
Sana ileniyorum,
Senden sonra bu şehre hüzün yağdı.
Sokakta bir tek benim cesedim,
Yağmurunda bir tek ben öldüm.