Arsiyon'a Şiiri - Hikmet Nazlı

İhtiyacım var; yol kenarı bir nefes
Oksijene muhtacız ya mecburen.
Kötüyken çaresizlik,
Huysuzken kahpe yaşam.
Siyah bir çantada gitti günlerim.
Arsiyon, dinle beni!
Bu son olsun Arsiyon!

Gitti o nakışlı, gösterişli günlerim
Birazı sende kaldı
Birazı başka yerde
Birazı işte.
Giderken selam saldı; birazcık duy, bir nefes.
O son oldu Arsiyon
Son olsun dinle beni.

Bir cam sehpa gölgesinde kırık sevgi bardağı.
Telefonlar çalıyor, dâhili telefonlar
Titriyor kabloları, deli gibi çalıyor.
Cevaplanamaz sesler pervane dönüyor değirmen emsal;
Kederleri öğütüyor Arsiyon.
Dinle beni bir akşam daha
Köşesinde o kentin.
Gri otobüslerin egzozları gürlerken
Dumanında duy beni, bütünüyle köşesinde hayatın
O işlek durakta beklerken günü
Önü alınamaz, ardı bilinemez zamanı işit
İtirafımı dinle
Giden günler aşkına
Gelmiş gün hatırına
Çaresizlik kötüyken anlamalısın hani
Gitmeden bir kerecik.

Dinle beni Arsiyon
Son olsun dinle beni.